Wanneer Miu Miu vijftien jaar is, hoort ze van haar moeder het ware verhaal achter de dood van haar vader, voor haar geboorte. Als beroemde zwaardsmid smeedde hij voor de keizer van China een magisch zwaard. Waarop de keizer hem prompt vermoordde, en zo het risico op een nog krachtiger zwaard wegnam. Tegen betaling verkrijgt Miu Miu van het dorpshoofd het recht haar vader te wreken. Verkleed als jongen, en meer dan goed opgeleid in de krijgskunst door monnik Wan, trekt Miu Miu op pad. Het lot laat dit pad al snel kruisen door Tong Ting, aan wie zij als bruid beloofd is. Het gegeven op zich is wel mooi, en al die aspecten van de Chinese cultuur waar we niet mee vertrouwd zijn, zijn bijzonder boeiend: de plaats van jongens tegenover die van meisjes in de maatschappij, de moeder die haar kind liever ziet sterven dan verder te leven met mislukte wraak, de goddelijke positie van de keizer. Maar het verhaal is net iets te mager om te blijven boeien. En de vechtscènes, die zonder meer centraal staan, zijn ronduit eindeloos en vooral doorspekt met een onbegrijpelijke “qi”, een innerlijke kracht die door de geoefende tegenstander in vorm en kleur te onderscheiden valt.