De zusjes Nibbedonk, Sam, Zus en Lot, wonen in het Rode Ei, een uitvinding van ingenieur Lalperdonk. Dit ei werd hen geschonken door burgemeester Van Knauteringen nadat hij ‘per ongeluk’ het huis van de zusjes gesloopt had. Tijdens de sloop van hun huis kwamen echter ook hun ouders om. De schenking van het Rode Ei gebeurde op voorwaarde dat de zusjes met niemand spraken over de fout die de burgemeester gemaakt had. Maar sindsdien moeten de zusjes wel voor zichzelf zorgen. Dit doen ze door het organiseren van ruimtereizen naar de maan met het Rode Ei. Op de maan ontmoetten de zusjes de Manelotten, vriendelijke buitenaardse wezens. Ze weten niet of ze de Manelotten ooit nog terug gaan ontmoeten, maar hopen er wel op. Ondertussen is burgemeester Van Knauteringen weer bezig met het smeden van snode plannen. Hij is niet vergeten dat hij door toedoen van de zusjes is moeten aftreden als burgemeester. Hij slaagt erin om de voordien zo geëerde zusjes op een sluwe manier in een slecht daglicht te stellen. Zullen de zussen erin slagen om voor de tweede keer de burgemeester te ontmaskeren? Zullen ze het snode plan van de burgemeester kunnen dwarsbomen? Zullen ze erin slagen om ooit te kunnen terugkeren naar de maan? Zullen ze ooit nog de kans krijgen om Manelotten te ontmoeten? Dit verhaal is een vervolg op 'Het Rode Ei'. Je hoeft het eerste deel niet gelezen te hebben, maar ik raad het wel aan. Zelf heb ik het eerste boek niet gelezen en het duurde even voor ik mee was. Je krijgt, zoals de auteur in het begin ook zegt, wel genoeg info doorheen het verhaal om dit tweede deel vlot te kunnen lezen. Maar ik miste het eerste deel wel als aanzet om in het verhaal te geraken. Het verhaal wordt verteld door Sam, één van de drie zusjes. Zij is de meest verantwoordelijke van de drie. Zij is het ook die in haar dromen nog met haar overleden ouders praat. Ze begint ook het verhaal door jou, als lezer, aan te spreken. En dat concept is wel leuk. Ook doorheen het verhaal word je, als lezer, soms direct aangesproken door haar. Wat je als lezer meer betrokken maakt. Als jonge meisjes moeten de drie zussen belangrijke beslissingen nemen. Ze leren dat sommige volwassenen niet altijd even eerlijk zijn. Dat het weinig moeite kost om iemand in een slecht daglicht te stellen door roddels en leugens. Ze willen deze roddels bekampen met een eigen leugen. Een leugen om bestwil. Maar uiteindelijk beseffen ze dat eerlijkheid boven alles gaat. Een les die sommige volwassenen, zoals Burgemeester Van Knauteringen, misschien nooit leren. Het is een grappig, leuk en vlot geschreven verhaal en toch mist het dat dynamische, dat ‘ik-wil-doorlezen-moment’. Misschien zou dat wel gelukt zijn, mocht ik het eerste deel gelezen hebben. Misschien moet je daarvoor daadwerkelijk een achtjarige zijn en ben ik voor deze literatuur al iets te matuur ;).