In 'Hoe angst klinkt' brengt Hans Hagen een aantal gedichten voor tieners rond allerlei gevoelens: angst, maar ook verliefdheid, verdriet, schaamte, frustratie … Vijftig gedichten bevat de bundel waarvan een aantal reeds eerder werden gepubliceerd zoals achteraan wordt aangegeven. Op meesterlijke manier kan Hagen gevoelens in woorden vastleggen. Dat gebeurt steeds trefzeker en zonder ooit geforceerd over te komen.
Het is zeker niet alleen kommer en kwel in deze gedichten. Soms zijn ze heel direct en confronterend, maar vaak ook speels en lichtvoetig. En altijd vertrekkend vanuit rake observaties. Denk bijvoorbeeld aan het gedicht ‘dectie’ dat bovendien, hoe onverwacht ook, perfect leesbaar blijkt. Steeds opnieuw zet Hagen de volgende verzen in de praktijk om:
Bloemen zijn aardig
woorden zeggen meer
die blijven vers
bij elke oogopslag
geen water elke keer
geen vaas afwassen
geen afval meer
een bosje goeie zinnen
woorden om te minnen
taal verbindt ons zeer
De bundel kreeg verder een stijlvolle vormgeving waarbij de poëzie zelfs tot op het boekomslag betekenis heeft gekregen. Een verzameling die zeker uitnodigt om de raad van de achterflap op te volgen: ‘bijna ga ik dicht / leg me zacht / op mijn rug / of sla me weer / open / en blader me / terug'.