Kees zou heel graag Piet worden. Hij gaat aanbellen bij het pakhuis van Sinterklaas. Een Piet moet wel ergens goed in zijn: pepernoten bakken, gedichten schrijven, op daken klimmen, strooien, ... Maar hoe gaat Kees eigenlijk heten? Waar is Kees goed in? Eerst wordt een pietenpak geregeld. Daarvoor moet Kees door een smalle schoorsteen zodat hij zwart ziet. Zijn volgende opdracht is om alle troep die hij tegenkomt in een vuilniszak te gooien. Hij volgt een spoor van pepernoten en komt terecht in een voorraadkamer van pepernoten. Kees proeft er één, en nog één, en nog één, tot er niets meer over blijft. Het gevolg is dat Kees niet anders doet dan windjes laten. Het is dus duidelijk: voortaan heet Kees 'Windjes-Piet'! En als je in bed ligt en je hoort "pfffrt!", dan weet je dat dat Windjes-Piet bij je is langsgeweest.
Een eenvoudig sinterklaasverhaal om voor te lezen of zelf te lezen. De illustraties zijn dikwijls over de beide bladzijden verspreid. Het lijken wel collages. Hierbij wordt soms gebruik gemaakt van stukjes textiel. De Pieten hebben allemaal grappige namen: Spelling-Pied controleert de gedichten, Kanarie-Piet verzorgt alle dieren, Piet-Sa, de Italiaanse Piet, strooit liever met pizzapunten dan met pepernoten, Pietje-Bel zorgt voor alle bellen: 1 keer bellen is voor leveranciers, 2 keer bellen is voor belletje trek, 3 keer bellen is om zwarte Piet te worden. De humor wordt misschien niet altijd begrepen door de kinderen, maar is een knipoog naar de volwassene. En het ene grapje is al beter dan het andere.