Een kleindochter vraagt aan haar opa wanneer hij terugkeert naar zijn land. Waarop de opa antwoordt: "Maar dit is mijn land." Dat is de aanleiding voor opa om zijn levensverhaal te vertellen. Hij woonde in Tunesië met zijn ouders en zijn grote broer. Zijn moeder, die stierf toen hij vijf jaar was, bezingt hij met een lofzang vol beeldspraak die ons vreemd en overdreven lijkt: "Ze was een jonge vrouw met volle boezem, een stralende schoonheid met een voorhoofd als een halve maan, wangen als rode anemonen en met een hals als een lekkernij die een sultan wordt aangeboden." Het klinkt ons te barok en ik vermoed dat het een letterlijke vertaling is uit een Arabisch lied. Vader hertrouwt en de stiefmoeder is van het soort dat regelrecht uit Assepoester zou kunnen komen. De broers komen in een pleeggezin terecht. Onder impuls van zijn broer studeert opa hard want: "Een verleden heb je, een toekomst moet je maken." Toen opa afgestudeerd was, vond hij geen werk in Tunesië. Hij zag een affiche waarop arbeidskrachten gevraagd werden voor Frankrijk. Hij en zijn vrienden monsterden aan op een schip dat hen naar Marseille bracht; vandaar reisden ze door naar Duinkerke. Op een scheepswerf kregen ze werk voor zes maanden. Ze stuurden geld op naar hun thuisland, spaarden en eentje kocht een tweedehandsauto. Daarmee reden ze in het weekend naar De Panne in België. Daar leerde opa oma kennen. Oma trotseerde de kritiek en de vooroordelen en na een korte verloving trouwden ze. Opa kreeg van zijn broer een potje Tunesische aarde dat hij vermengde met Vlaamse grond. Regelmatig ging hij met zijn gezin naar de familie in Tunesië en dan liet hij Arabische liefdesliederen horen in de auto. Opa en oma zijn nog altijd gelukkig getrouwd en de kleinkinderen genieten van de mooie verhalen van opa.
Enkele verhalen en liederen, o.a. van de dichteres Fairuz, staan in dit boek. In één van die verhalen over de vissen en de reiger staat dat ze naar een meer gingen "dat niemand weet zijn" (?) Troetelnamen als 'mijn niertje' en 'mijn levertje' klinken ons misschien vreemd in de oren, wij zijn meer vertrouwd met 'hartje' maar dat is evengoed een orgaan. Deze strip vertelt het verhaal van een geslaagde migrant. De moeilijkheden die opa en oma moesten overwinnen, zijn meer dan ooit actueel. Met deze strip zou je in een klas met gemengd publiek zeker een gesprek kunnen op gang brengen. Het biedt ook de gelegenheid om naar elkaars (liefdes)liederen te luisteren en beeldspraak te vergelijken. De tekeningen zijn zeer expressief.