In 'Hotel Aphrodite' maken we kennis met Jadzia, een Pools meisje van vijftien jaar, dat door de mooie praatjes van Lech mee naar België is gelokt en hier in de prostitutie terecht komt. De schaamte die ze voelt tegenover haar familie weerhoudt haar ervan om terug naar huis te keren. Toch is het haar droom om aan Lech en alle klanten die hij voor haar vindt, te ontsnappen. De antagonist in dit boek is Nic, een jongen met een hazenlip, die gefascineerd is door Jadzia. Hij heeft er dan ook al zijn spaargeld voor over om met haar te kunnen slapen. Zijn droom is om voor altijd bij Jadzia te kunnen zijn en hij zal haar helpen te ontsnappen … koste wat het kost.
Klinkt cliché? Is het ook! De schrijfstijl van Dirk Bracke maakt dat het boek vlot leest, het onderwerp maakt dat het boek jonge tieners zal boeien door hen in te leiden in een gruwelijke wereld die ze nog niet kennen, maar na kaskrakers als 'Het uur nul', zijn we meer gewoon van Dirk Bracke.
Geen van de twee hoofdpersonages leren we in dit boek echt kennen. Het boek blijft erg oppervlakkig. Jadzia wordt getekend als een meisje dat graag met haar vriendinnen over jongens praat en dat, naarmate het boek vordert, minder naïef wordt. We weten over haar dat ze niet graag met oudere onbekende mannen slaapt en zich soms eenzaam voelt in het verloederde huis dat ze deelt met een zwerver en met een familie die illegaal in het land is. Het lijkt mij alsof dit wel voor elke vijftienjarige zou gelden die in dezelfde situatie zit. Een verder uitgediept karakter zit er niet in.
Nog meer cliché is echter het personage van Nic. Door zijn hazenlip heeft Nic weinig of geen vrienden. Dit is ook de reden waarom hij geen vriendin vindt, hoewel zijn buurmeisje, Puk, hem voorhoudt dat meisjes niet enkel naar het uiterlijk kijken. Puk is echter de enige die deze mening heeft en na het lezen van het boek zal iedereen er nog zekerder van zijn dat iemands uiterlijk echt zijn kansen op geluk bepaalt.
En zoals het cliché dit ook wil, heeft Nic maar één drijfveer: seks. Je zou haast gaan geloven dat jongens van vijftien jaar echt nergens anders mee bezig zijn.
Enkel over het cliché-gehalte van de cover valt te redetwisten. Op zich zijn de roosgeblokte letters, de krulletjes in de hoek van de voorpagina en tevens van elke pagina waar een nieuw hoofdstuk begint of het luipaardvelletje op de achtergrond van de achterflap niet bijster origineel. De gouden randjes aan de zijkant van de pagina’s die pas opvallen als het licht goed zit, maken echter dat de cover volledig over the top is en daardoor het thema prostitutie wel in de verf zet.