Dit is het vierde boek in de Slash-serie, een reeks van boeken gebaseerd op waar gebeurde verhalen van een reële jongere. De auteur in kwestie (Corien Botman) werkte voor dit boek samen met de jongere zelf (Yasmine van Leur) die we in het boek leren kennen als het hoofdpersonage Monisha. Want fictie is en blijft het, met een rauwe en harde maar realistische kern. Het verhaal begint als de zeventienjarige Monisha weggaat bij haar moeder. Die heeft haar alleen opgevoed, waardoor zij een erg intense, maar vaak verstikkende band hebben met elkaar. Haar moeder heeft nu een nieuwe relatie, wat alles op de helling zet. Eerst wordt Monisha opgevangen door Willem, die zij reeds kent sinds haar tweede levensjaar. Daarna komt zij bij de dienst Jeugdzorg terecht, die haar een zelfstandig woonadres en dito begeleiding bezorgt. Monisha probeert op eigen benen te staan, wat niet gemakkelijk is. Zij vlucht in een leven waarin liefde en aandacht van jongens het belangrijkste is. Tot zij de oudere Lewis ontmoet en met hem de ware liefde ontdekt. Maar Lewis heeft al een relatie en zijn vriendin is zwanger. Het verhaal is chronologisch opgebouwd per maand en in de ik-vorm geschreven. Dit maakt het verhaal persoonlijk, schokkend en aangrijpend. Hoe hard het ook mag zijn, gelukkig weefde de auteur er voldoende hoop in, wat het geheel aanvaardbaar en leesbaar maakt. Toch mis je voortdurend een soort overstijging van de realiteit. Maar de liefhebbers van dit genre zullen die mening vast niet met me delen.