Amaaai, wat was dit? Las ik ooit al zo’n absurd boek als dit? Vreemde mannetjes met iets op hun hoofd overspoelen dit boek uit de Tijgerlezen-reeks. Hun naam is simpel: bij Huishoofd staat er een huis op z’n hoofd, bij Boomhoofd een boom. En dan zijn er ook nog: Vuilnisbakhoofd, Zwembadhoofd, Vulkaanhoofd, Bushaltehoofd, Autohoofd… Bedenk iets en het mannetje bestaat.

Alsof de mannetjes zelf al niet vreemd genoeg zouden zijn, dan zijn er ook nog de avonturen die ze beleven. In het eerste verhaaltje wordt er “Hallo” gezegd tegen iedereen. In het tweede verhaal wordt zowat iedereen geschilderd. In het derde verhaal gaat Boomhoofd op zoek naar een schat, maar de schatkaart zelf wordt later getekend. Met z’n allen verstoppertje spelen en zich en masse op dezelfde plaats verschuilen, is dan weer het thema in het vierde verhaal. In verhaal vijf wordt er naar hartenlust gesnoeid. Afscheid nemen en weigeren om je hoofd te draaien, waardoor je de aardbol rondgaat om elkaar niet uit het oog te verliezen, gebeurt in verhaal zes. Tot slot vertellen Bibliotheekhoofd, Zwembadhoofd en Kleurdooshoofdje nog een kort verhaaltje.

De meeste verhalen worden stapelverhalen. Want wat het ene hoofd wilt, wilt het volgende natuurlijk ook. Dat alles volg je in stripverhaalvorm. De illustraties zijn eerder kinderlijk en vrolijk. Al fronsend las ik het eerste verhaal. Maar eens vertrokken en neergelegd bij deze speciale vorm van humor, werd ik vooral nieuwsgierig. Waar ging dit allemaal heen? Wie bedenkt verhaaltjes als deze? En kan het nog absurder?

Veel inhoud is er niet, maar gelezen wordt er wel. Laat dat ook het doel zijn van deze reeks. Één ding is wel duidelijk: je bent ofwel pro ofwel contra. Iets ertussenin is er niet.

Lees dit boek absoluut als je van absurde verhalen houdt. Als je op zoek bent naar een boek met een boodschap, kies dan beter voor iets anders.