Een peuter en een poes, meer is er niet nodig om ouders of tante en nonkel te stimuleren om via liefdevol huidcontact de baby of peuter, met wie ze dit boekje lezen, te laten weten dat ze graag gezien worden. Er is een constante wisselwerking tussen de peuter en de poes. Poes kneedt in de tenen en trippelt over de benen om te laten weten dat ze blij is dat ze samen zijn. Maar ook de peuter schildert op poes haar poten en geeft een kusje op poes haar neus om te laten weten dat hij blij is dat zij er is.  

Op een heel eenvoudige manier met een minimum aan woorden en beelden wordt lezen net dat tikkeltje intiemer door je kind continu aan te raken, een kusje te geven of eens door zijn/haar haar te blazen. Niet alleen peuters zullen ervan genieten, ik denk dat ook al oudere kleuters blij zullen zijn met de aandacht die ze krijgen van degene die met hen dit boekje leest. Op een heel ongedwongen manier word je aangezet om met elkaar in interactie te gaan. De tekeningen zijn sober, maar stralen wel een soort gezelligheid uit. Het zijn duidelijke, opvallende tekeningen zonder schreeuwerige kleuren of overbodige details. Toch zullen aandachtige lezers ook merken dat er op elke bladzijde ergens een zwart muisje rondloopt en dat er 'heel toevallig' op de laatste pagina naast de slapende peuter het vorige boek van deze reeks ligt. 

Zeker voor een kartonboekje te zijn, vormt het een mooi exemplaar met dat ietsje meer.