Dit boek bevat 50 kortverhalen over gevoelens en gedachten van pubers. de 92 jarige Dolf Verroen leefde zich in in het puberbrein en verzamelde uiteenlopende gedachten.

De stukjes charmeren wel, maar meestal ook niet meer dan dat. Het is me niet duidelijk wat het doel hiervan is en welke doelgroep er getracht te bereiken was. De eerste verhaaltjes lijken ook minder diepgang te hebben dan diegene die verder in het boek voorkomen. Zo kon het verhaal ‘Een met varkensoren’ me wel bekoren. Dit verhaal is wel met zijn 4 pagina’s een uitzondering. De anderen zijn veel korter, heeft het daar mee te maken? Ik kan er niet echt de vinger op leggen. Want het heel korte stukje ‘Later’ kan dan weer wel behagen. Daarin wordt heel kort weergeven hoe verschillend het toekomstperspectief van ouders en de tiener zelf kan zijn.

De tekeningen van Charlotte Dematons zijn heel sober. Op de kaft zie je een heleboel pubers met sprekende gezichtsuitdrukkingen. Dezelfde prenten komen terug in het boek. Al zijn ze sprekend, ik mistte ook hier iets.  

Ik blijf wat verward achter op het einde van het boek. Zoals een ietwat grote puber.