Lucas speelt op zijn kamer. Hij speelde reeds met al zijn speelgoed en wil graag wat anders. Hij wil ... de maan. Hij klimt op het dak en vraagt de maan of ze samen zullen spelen. Maan wil heel graag en klimt voorzichtig naar binnen. Maar maan mist de nacht. Lucas vraagt daarom ook de nacht naar binnen. Wanneer Maan ook de sterren mist, plakt Lucas zijn kamer vol sterren. Hij ziet de Grote Beer. Samen met Beer telt hij ook schaapjes. Maar met al de schaapjes wordt het druk en Lucas roept Wolf. Alle schaapjes rennen weg. En zo gaat de fantasie van Lucas verder.

Een sober prentenboek waar alle illustraties tegen een witte achtergrond zijn gedrukt. Op die manier blijft de eenvoud van het verhaal bewaard. De sfeer van de nacht wordt opgeroepen met de donkere tinten. Het wordt best druk in de kamer van Lucas met al de sterren, schaapjes, spoken, spinnenwebben, ... Het wordt uiteindelijk zo eng dat Lucas zelf naar de maan vliegt. Als astronaut vliegt hij met een raket naar de maan. Maar als hij zijn kamer ver onder zich ziet, keert hij terug naar huis. Dit avontuur heeft hem moe gemaakt.

De tekst onderaan de bladzijde is eenvoudig. Het zijn maar een viertal korte zinnen. Bij het tekenen van de sterrenhemel is reliëf gebruikt. Het beloofde "glow in the dark effect", zoals de sticker op de kaft weergeeft, had weinig effect in het donker. Op elke pagina staat de maan centraal en onder de maan zie je telkens de kamer van Lucas. De verbeelding van Lucas slaat op hol en daardoor is het boekje heel druk. In zijn fantasie volgen de activiteiten in een razendsnel tempo op elkaar. Een leuk boekje maar een beetje vergezocht.