De kaft toont een glinsterend sneeuwlandschap waarin een jonge mol centraal staat. Voor Mol is het zijn eerste kennismaking met het fenomeen winter. Al dat blinkende houdt hij voor diamant. Als hij een ijspegel vindt, denkt hij dat hij een grote diamant gevonden heeft. Groot is zijn ontgoocheling wanneer zijn 'diamant' alsmaar kleiner wordt en tenslotte verdwijnt. Zijn drie meer ervaren vrienden, Egel, Konijn en Eekhoorn, leggen hem zakelijk uit dat een ijspegel niets anders is dan bevroren water. Toch blijft mol het sneeuwlandschap wonderbaarlijk vinden. Als ze moe gespeeld zijn, slaagt Mol erin om ook zijn vriendjes de betovering van een zonsondergang in een winterlandschap te laten aanvoelen. Ze moeten toegeven dat ze zoiets moois nog nooit gezien hebben. Dit is een verhaal over verwondering en over de winter. Ik vraag me alleen af waarom dieren ook hier weer de hoofdfiguren zijn. Is het omdat ze zelfstandig dingen kunnen doen die jonge kinderen (nog) niet mogen? Het boek is bruikbaar in de kleuterklas bij het het thema winter. De illustraties in pastelkleuren sluiten goed aan bij het verhaal.