Ik word nooit normaal
Anne, een meisje van twaalf, is de hoofdpersoon. Ze is een onzeker maar sociaal meisje. Anne zit in de brugklas en denkt over van alles na. Ze heeft er spijt van dat ze een oud vrouwtje uit de buurt heeft gepest. Eigenlijk wou ze dat niet doen maar toch deed ze het en nu heeft ze spijt en voelt ze zich schuldig. Ze vraagt zich af of haar moeder niet meer houdt van haar zus. En dan begint ze ook uiterlijk te veranderen. Moet ze al een beha kopen? En wie gaat er met haar mee? Anne heeft het moeilijk met zichzelf, soms wordt ze gek van al die vragen in haar hoofd. Gelukkig kan ze terecht bij haar oma. Maar haar oma wordt oud en doet raar. Ze vergeet veel, laat het vuur aanstaan, ... Gelukkig heeft ze nog haar oom Michiel, die nu ook nog gaat trouwen met Sjoerd. Maar Michiel accepteert Anne zoals ze is. De hoofdstukken zijn kort en niet genummerd. Het verhaal is verteld in de derde persoon over een tijdspanne van één schooljaar. De kaft spreekt onmiddellijk aan bij tieners. Deze herkennen zich ook in de gedachten van Anne. Op die manier stelt het hen ook gerust omdat ze zich kunnen identificeren met haar. Naar mijn gevoel worden de vele thema's niet grondig genoeg behandeld: puberteit, verliefdheid, dementie, homoseksualiteit. Een vlot verteld meisjesverhaal met weinig spanning.