Charlie vertelt andermaal een anekdote over zijn beruchte zusje Lola die "klein en best wel grappig is".
Lola's beste vriendin Lotta komt spelen. Lotta draagt een nieuwe jas, eentje uit het buitenland en ze heeft hem van haar oma gekregen. Lola vindt hem allerprachtigst en zo zacht en zo wit. Lotta houdt de jas altijd aan maar ze neemt haar voorzorgen: ze trekt de schort van Lola's mama aan. Als Lola vraagt hoe Lotta haar jas wit denkt te houden zegt Lotta dat ze zorgt dat hij niet nat wordt en dat ze alleen eet als ze reuze, reuze voorzichtig is en dat ze ook niet met die jas in het park gaat spelen. De illustraties zijn hier grappig: Lotta drinkt haar soep met een heel lang rietje, een heel eind van haar soepkom vandaan. Als Lotta naar huis gaat stelt Lola voor om te ruilen: de nieuwe poezeljas tegen Lola's nieuwe kniptas. Na Lola's belofte dat ze ontzettend reuze voorzichtig zal zijn, stemt Lotta met de ruil in. Dan gebeurt er natuurlijk van alles dat de jas in gevaar brengt. Maar het ergste gebeurt in bibliotheek. Lola hangt de jas op een stoel en begint te lezen. Ze leest door als ze naar huis stappen tot ze beseft dat ze de jas vergeten is. Charlie en Lola rennen terug maar de jas is weg. Lola is bang om het aan Lotta te zeggen. De volgende dag op school begint ze alles omstandig aan Lotta uit te leggen. Maar dan komt hun klasgenootje Mimi aan en wat heeft die aangetrokken?
De verhaaltjes over Lola spreken kleuters erg aan omdat ze zo herkenbaar zijn. De vertaler, Rindert Kromhout, heeft de juiste toon te pakken. De illustraties van de auteur komen uit de gelijknamige televisieanimatiefilm: ze zijn grappig en veelzeggend.