“Wij haten jagen”. Met die woorden openen twee eekhoorns dit manifest tegen de jagers in het bos. Op de dorpsvergadering stemt iedereen voor de jacht, maar de eekhoorns en de haas stemmen tegen. Jagers zijn namelijk sukkels. Punt. Wie dit boekje leest, wil meteen ten strijde trekken. De eekhoorns zijn namelijk geen doetjes. Ze willen er alles aan doen om terug rust en vrede in het bos te brengen. Haal de luidsprekers en spandoeken maar boven en protesteer mee. Nu!

Wat meteen opvalt zijn de donkere aquareltekeningen. Ze tonen de schoonheid en mysterie van het bos, maar ook de duisternis en de dreiging. De illustraties nemen zichzelf met een korrel zout. Zo zijn de eekhoorns en de haas uit proportie getekend. Dat draagt bij aan de luchtigheid van het manifest. De grote kleurvlakken zorgen voor een goede sfeerschepping. Lindström bewijst dat goeie illustraties niet gedetailleerd hoeven te zijn.

De korte stukjes tekst passen bij de eenvoud van het verhaal. Een duidelijke boodschap dient kort en krachtig te zijn. De herhaling in de tekst werkt aanstekelijk en leent zich goed om voor te lezen. Af en toe zijn de zinnen te lang, waardoor het ritme uit de tekst wordt gehaald.

Jaag niet op ons is een goed boek met een duidelijke veroordeling van de jagers in het bos. De eekhoorns en de haas brengen op een humoristische en aanstekelijke manier hun haat tot bij de lezer. Deze recensent stapt alvast mee in de protestmars.