Oohhh….dat konijntje op de kaft herken ik! Een aantal jaar geleden ontmoette ik hem al in De rijke uren van Jacominus Gainsborough. Dat boek werd in één klap een van mijn favoriete kinderboeken. Doet Jacomini even goed?

Dautremer trekt met hetzelfde konijntje nu de kaart van de allerkleinsten. Dit stevige kartonboek is zeer eenvoudig gehouden en kan zonder probleem peuterhandjes aan. Telkens wordt er een eigenschap van Jacominus beschreven. Dat gebeurt steeds op ongeveer dezelfde manier. 

Jacominus is schattig. 
Zo schattig.
Te schattig?
Nee hoor!
Je kunt nooit te schattig zijn

Bij elke zin hoort één grote illustratie. Na de twee eerste zinnetjes is er ook steeds een illustratie zonder tekst. Het verhaal loopt dan even verder in de tekeningen alleen. 

Naast schattig is hij ook aardig, lief, grappig, slim en dromerig. Zijn vriendjes zijn dan weer dol op hem. Er wordt gewerkt met herhaling, wat altijd leuk is voor de kleintjes. Ondanks de eenvoud van het verhaal worden er rijke bijvoeglijke naamwoorden en bijwoorden geïntroduceerd. De illustraties vormen ook nog een verhaal op zich. Leuk in de opbouw is dat er bij elke nieuwe eigenschap steeds een nieuw personage bijkomt. Jacominus start alleen maar eindigen doen ze met een groepje van zeven schattigaards.

Dat Dautremer een topillustrator is, staat buiten kijf. Toch werd ik deze keer niet van mijn sokken geblazen. De witte achtergrond geeft een kil gevoel. De oogjes van de dieren zien er ook treurig uit. Ik mis het pluizige en schattige zoals dat in De rijke uren van Jacominus Gainsborough van de pagina’s afspatte.  

Voor mij iets minder dan verwacht, maar absoluut een leuk en aaibaar (cadeau)boek.