Je kunt geen kant op
Mien, Victoria en Alix zijn drie goede vrienden. Ze houden wel van een spannend avontuur. Wanneer ze samen het einde van de kerstvakantie vieren, horen ze op de televisie het bericht dat de negentienjarige Emilio Riveros, één van de gevaarlijkste criminelen van het land, is ontsnapt uit de gevangenis. Ze schrikken want de gevangenis bevindt zich vlakbij. Enkele dagen later vallen twee gemaskerde mannen hun school binnen. Ze kidnappen vier tieners waaronder Mien, Mats, Sam en Aïcha, het nichtje van de directeur. Al snel wordt duidelijk dat het de kidnappers niet om geld is te doen. Ze willen wraak nemen, maar waarom?
Dit tweede boek van Astrid Sercu gaat opnieuw over het vriendinnengroepje. Er wordt voldoende uitleg over de meisjes gegeven om het verhaal te kunnen volgen zonder het eerste deel te lezen. Het boek kan volledig afzonderlijk gelezen worden. Het verhaal is totaal anders. De korte hoofdstukken volgen elkaar snel op. De auteur weet de spanning goed op te bouwen. Van bij de eerste bladzijde zit je in het verhaal. Naast de spannende kidnapping wordt ook voldoende aandacht besteed aan de liefdesperikelen van pubers. De vriendschap tussen de meisjes is oprecht. Ze gaan voor elkaar door het vuur. Daarnaast volg je de kidnapping op de voet vanuit het standpunt van Mien. De discussies tussen Emilio en z'n broer Raphaël zijn pittig. Je voelt de onrust en stilaan krijg je als lezer een inkijk in hun verleden.
De vlotte schrijfstijl, het makkelijk te volgen verhaal en de vele dialogen zullen in de smaak vallen van vele tieners.