Een tekenares/schrijfster zit aan haar bureau met een leeg blad voor zich en een hoop potloden, balpennen en penselen. Ze begint een verhaal te tekenen met daarbij een papiertje waarop ze de tekst van het verhaal zet. Ze tekent een trein met in elke coupé een ander dier. Wanneer er een biggetje op papier verschijnt, gaat dat biggetje actief deelnemen aan het verhaal. Ze suggereert wat de tekenares moet doen, welke kleren ze aan wil hebben en wat er zoal gebeurt of juist niet gebeurt. Doorheen het boek houdt deze dialoog tussen big en tekenares aan. Zo ontstaat er een heel verhaal over een biggetje dat in de trein zit, van alles ziet en meemaakt. Het varken gaat bijvoorbeeld actief op zoek naar haar naam omdat de schrijfster daar nog niet over had nagedacht. Op het einde van het boek geeft de tekenares het biggetje alle vrijheid om met haar eigen verhaal verder te gaan zonder dat de tekenares nog helpt. Voor de schrijfster is het tijd voor een ander verhaal ...
'Johanna in de trein' is best een leuk boek, dat een verhaal eens op een andere manier bekijkt. Je maakt live de totstandkoming van het verhaal mee. Op het einde leef je bijna mee met het varkentje. Bijna, want de inleving wordt bemoeilijkt omdat je steeds wordt weggetrokken van het verhaal naar de realiteit van de tekenares. Zo blijf je steeds toeschouwer bij het gebeuren. De pagina's zijn leuk gevuld; het zijn niet louter tekeningen met tekst eronder, maar alles loopt in elkaar over. Soms worden er kleinere blaadjes gebruikt om één situatie te vertellen binnen een grote bladzijde, een beetje zoals een strip. De tekeningen zijn ronduit prachtig met oog voor detail en echte emotie op de gezichten van de dieren.