Sofie Leyts leverde na Vitus een tweede klepper af (dat mag wel gezegd worden van een boek van 390 bladzijden). Om de talrijke magische avonturen van Jozefien Wachters te ontdekken moet je dus wel wat van lezen houden.

De 12-jarige Jozefien is nieuw op het instituut voor bijzonder talentvolle kinderen. Het is vooral doordat haar papa er als conciërge werkt, dat zij daar ook zit. Wat haar talent is, weet ze niet echt. Volgens haar gaat het niet verder dan het bouwen van een kaartenhuisje. De mama van Jozefien is nog niet zo lang geleden verongelukt.

Al snel gebeuren er bizarre dingen op school: de chemieleerkracht verdwijnt, er verschijnen letters op de grond, Jozefien valt in slaap na het eten van groene pudding en dan is er ook nog een robotje dat haar iets duidelijk wilt maken. Na 8 hoofdstukken is het duidelijk dat de robot ook nog bij zeven andere kinderen langs is geweest. Het zevental is uitverkoren. Door opdrachten uit te voeren waar je een bepaald talent voor nodig hebt, vindt er uiteindelijk eentje de sleutel van het slot van verbeelding. De vinder zal zo hoeder van de wereld van fantasie worden. Tegelijk moet er ook rekening gehouden worden met “een mol”, die zich via de zwarte pagina’s beetje bij beetje laat ontmaskeren. Actie, avontuur, vriendschap, magie, een lach en een traan, spanning ... voor elk wat wils in dit boek voor kinderen vanaf een jaar of tien.

Naast het feit dat het een dik boek is, gebruikt Leyts ook vrij lange zinnen met bijzinnen. Zinnen als “Grapjes kunnen het gat in m’n hart niet genezen”, weten me wel te raken.

Er gebeurt veel in het boek. Misschien zelfs net wat te veel om alles goed te kunnen blijven volgen of te linken. Leyts speelt hier wel goed op in door bepaalde gebeurtenissen toch nog eens te verduidelijken. Ik vroeg me meermaals af of er niet beter een reeks gemaakt werd rond de belevenissen van Jozefien Wachters in plaats van dit ene dikke boek. De opdrachten deden me wat denken aan de koning van Katoren en de magie en het schoolgebeuren hebben dan weer een hoog Harry Potter-gehalte. Ook voelt het alsof je in een soort van escaperoom of 'De mol' beland bent.

De onderliggende boodschap dat fantasie verdwijnt bij het ouder worden, deed me wel even met heimwee terugdenken aan mijn kindertijd. Misschien is dat ook de reden waarom ik sommige delen te ver gezocht vond. De fantasie van Leyts bleef in ieder geval niet onopgemerkt. Ze werd ondertussen ook gevraagd om het script voor de film De familie Claus te schrijven.