En daar komt uit het niets,

slalommend op de fiets,

onze juf de schoolpoort binnen.

Een hoofd vol weetjes, cijfers, zinnen,

boekentas stampvol

en ook een trommel en een wereldbol.

Laïla Koubaa, dochter uit een Tunesisch-Belgische gezin, zet als schrijfster van kinderboeken volop in op diversiteit en afkomst. Uit haar pen kropen in dit thema verhalen als 'Azizi en de kleine blauwe vogel' (Jasmijnrevolutie), 'Omar wil naar het speelplein' en 'Ik wil niet naar Marokko' (Migratie). Naast het schrijven begeleidt ze jongeren met specifieke noden in het secundair en hoger onderwijs. Vanuit dit standpunt misschien deze lofzang voor die andere groep: de juffen en meesters. Haar man Bart (Van Den Bossche, schrijver van 'Vuur') kroop mee in de pen.

De diertjes in het bos vinden dat juf beloond moet worden voor al haar harde werk. Juf zijn draait niet alleen om leren lezen en rekenen! Juf doet zoveel meer en heeft aandacht voor iedereen: Wees welkom, oost en west en al de rest. Voel je thuis, niemand wordt hier weggepest. Ze deelt haar liefde voor boeken: Alle dagen van de week is ze onze bibliotheek. Leert kinderen dapper zijn en niet bij de pakken te blijven zitten: We zijn niet bang. 'En dat,' zegt onze juf, 'is van levensbelang.' Ze vertelt over goed en kwaad: Wat is goed, wat is kwaad? Wat doen we samen voor het klimaat? De nadruk ligt in deze ballade op de vaardigheden die je helpen groeien als mens. De typische schoolse vaardigheden komen nauwelijks aan bod. Het duo Koubaa bezingt deze super juf in rijmvorm. Let op, dit is geen voor de hand liggend versje. Er wordt al een bepaald lees- en luisterniveau verwacht. Voor beginnende lezertjes is het nog te hoog gegrepen en jonge luisteraars zullen hier en daar een extra woordje uitleg kunnen gebruiken. Het rijmschema wisselt regelmatig, wat af en toe wat vreemd aanvoelt. Luidop klinkt het als een geheel van vrolijk huppelende zinnen met hier en daar een gekke uitschieter.

Illustratrice Charlotte Severeyns wordt geïnspireerd door de schoon- en grootsheid van de natuur. De voorstelling van het klasje als diertjes in het bos was dan ook echt iets voor haar. Haar illustraties vullen de woorden van de auteurs aan. Voor jonge lezers/luisteraars zullen ze waarschijnlijk primeren op de tekst. Er is dan ook veel te zien! Severeyns tekeningen lopen overwegend over de beide pagina's heen. De vele diertjes worden op realistische wijze weergegeven (met hier en daar een kledingsattribuut) en zijn erg schattig. De muisjes met de kleine rugzakjes, de kleine uil met de I love juf-tekening ... Er valt zo veel te ontdekken. De bomen en de blaadjes worden in groene en bruine natuurtinten weergegeven. Voor de lucht koos Severeyns voor een lichtbruine tint. Dit kleurenpallet zorgt voor een rustig geheel. De vele vallende blaadjes, paddenstoelen en de typische herfstkleuren geven aan dat het verhaal zich in de herfst afspeelt. Voor kleuters is het misschien een beetje verwarrend dat de grote bomen wel nog met volle, groene kruin worden afgebeeld. Voor mij persoonlijk kwam de keuze voor dit seizoen gevoelsmatig niet overeen met de uitbundigheid van de natuur op het moment dat de juf en de meester traditiegetrouw bedankt worden. Dit is natuurlijk erg tijdsgebonden. Het boek zal zeker en vast meermaals per jaar uit de kast gehaald worden om te genieten van het mooie groen, de schattige diertjes en de vele sierlijke blaadjes! De twee prenten van juf Haas, omringd door diertjes, groen en blaadjes, springen eruit en zouden zeker niet misstaan op posterformaat in de kinderkamer.

'De juf verdient een standbeeld' zet al die super juffen en meesters op een erg geslaagde manier in de bloemetjes (of blaadjes). Na dit bijzondere schooljaar een prachtig dankjewel-cadeau dat door iedere juf of meester gekoesterd zal worden. Dat deze juf het gezegd heeft ! ;-)