Ka en Kip botsen letterlijk op elkaar in het bos en omdat ze allebei alleen zijn, gaan ze samenwonen. In het begin gaan ze volledig op in het ontdekken van elkaar, maar als de winter komt, zijn ze moe. Ze hebben het koud. En dan is opeens het huis te klein voor twee. "Er vallen heel veel harde woorden." Maar als Kip wil vertrekken roept Ka heel hard: "Blijf!" Het zoeken naar lieve woorden is geen probleem, samen dingen doen ook niet. "Ka en Kip leven nog lang en ze zijn erg vaak gelukkig." Dit is geen onaardig boek. Ik heb de indruk dat de prenten er eerst waren en dat het verhaal er rond is ontstaan. Het gaat over relaties en de energie die nodig is om ze in stand te houden. Hier en daar is de taal dialectisch of modisch, bijv. wie liegt is een 'loser' en "en wie mag er weer met stoffer en blik achter madame Poulet aanrennen?" De relativerende eindzin vond ik bijzonder geslaagd: "... en ze zijn erg vaak gelukkig." De illustraties zijn origineel en uitgepuurd: je moet er nauwkeurig naar kijken om ze te 'lezen'. Al lijkt het thema 'relaties' niet meteen voor kinderen, toch kun je met dit boek bij kinderen vanaf de tweede graad een thema over samenleven, conflicten en verzoenen stofferen.