Kamiel Kameel woont niet bij de kamelen maar bij zijn vrienden de geiten en bokken. Hij heeft dan ook een sikje. Maar hij voelt toch dat hij anders is en hij wil op zoek gaan naar zijn soortgenoten. Dat kan pas als hij groot genoeg is voor kamelenkoffie en geen geitenmelk meer nodig heeft, zeggen zijn vrienden. Kamiel vertrekt toch en bij toeval ontmoet hij een vrouwtjeskameel, ziet voor het eerst zijn spiegelbeeld en wordt uitgenodigd op de koffie. Opdracht volbracht! Een wat eigenaardig verhaal over de zoektocht naar de eigen identiteit, dat heel wat vragen onbeantwoord laat. Waarom leeft Kamiel bij de geiten en de bokken? Waar zijn de mannetjeskamelen? Met de opgetutte vrouwtjeskamelen -gestifte lippen en handtasje incluis- kan Kamiel zich toch moeilijk identificeren? De tekeningen zijn zeer expressief, karikaturaal zelfs. In die zin vertonen ze meer humor dan de nogal droge tekst. Sommige woorden zijn wat groter en vet gedrukt zodat de voorlezer weet waar hij de nadruk op moet leggen. Ietwat overbodig. De tekeningen van de woestijn met talloze kleine, humoristische details, zijn wel leuk om eens te bekijken, maar of kleuters iets aan het verhaal hebben, is twijfelachtig.