Keepvogel wil iets ontdekken dat nog nooit iemand gevonden heeft. Hij begint te graven, maar dat gaat veel te traag. Hij maakt dan maar een graafmachine en graaft een tunnel door verschillende aardlagen heen, zo diep als hij maar kan. Wanneer hij eindelijk terug bovenkomt, staat alles op zijn kop. Hoe kan dat nu? Het wordt alweer een bijzonder eigenwijs verhaal. Zoals steeds gaat Keepvogel er weer helemaal tegenaan, maar het leidt allemaal tot niets en zijn ‘krommebochtentunnel’ brengt hem gewoon weer thuis, zonder dat hij iets bijzonders ontdekt heeft. Gelukkig zet hondje Tungsten hem weer met zijn beide benen op de grond. De illustraties zijn zeer apart en afwisselend, met veel oog voor detail en ze weten de situatie bijzonder goed te vatten. Grappig is dat de lezer in de doorsnede wel allerlei interessants kan ontdekken, maar dat komt de snel gravende Keepvogel niet tegen. Tijdens het lezen moet je het boek meedraaien met de graver. Gedachten van de personages zijn op een originele manier gevisualiseerd in Aziatisch aandoende kleine rode ‘pictogrammetjes’. De figuren zijn eenvoudig en herkenbaar, met enkele pennentrekken op papier gezet. Een creatief meesterwerkje met een leuk verhaal dat bijzonder humoristisch is uitgewerkt.