Dit boek is een jubileumuitgave, het verschijnt ter ere van Koos Meinderts, die 25 jaar schrijver is. Het boek bundelt drie eerder verschenen delen van Keizer, nl. Keizer en de verhalenvader, Keizer en de knikkervis, en Keizer en de schelpenzanger, respectievelijk in 2002, 2004 en 2005 verschenen. Keizer is een jongetje van zowat acht jaar oud. Hij woont met zijn vader achter de duinen aan de rand van het bos. Zijn moeder is hun leven uitgewandeld toen Keizer nog heel klein was. Is ze verdronken? Waarschijnlijk wel, maar wie zal het zeggen? Keizers vader is hoedenmaker van beroep maar ook een echte verhalenvader. En zijn beste verhaal is wel dat over Keizers mama, die voortleeft als zeemeermin. Keizer is een echte buitenjongen. Het strand is zijn biotoop en hij heeft ook een heuse geheime plek in de duinen, waar hij vaak uitkijkt naar zijn mama. Verder fietst hij ook graag, of loopt hij even aan bij wat mensen in het dorp. Of hij droomt over Roos, zijn vriendinnetje uit de klas, alleen weet ze dat zelf nog niet. Keizer geniet ook enorm van verhalen, hij vergeet er niet één dat zijn vader hem ooit vertelde. Er gebeuren ook nare dingen. Roos verhuist zomaar plots van de ene dag op de andere, of papa krijgt een longontsteking. Misschien verdwijnt hij dan ook? Dan is er nog schelpenman, een zwerver die plots opduikt op het strand, en beweert dat hij de zonderverdrietman is, alleen klopt dat voor geen meter. In de loop van de drie delen wordt Keizer langzaam groter. Hij blijft een dromerige jongen maar hij wordt wel steeds wijzer. Dit is een erg fijn boek. Keizer heeft het niet zo gemakkelijk, maar dat weegt niet door. De vele verhalen waarmee het boek is doorweven en de warmte waarmee alles verteld wordt, bepalen veel meer de sfeer. De personages hebben iets heel natuurlijks, je ziet ze zo voor je. De taal is ook weer heel gewoon en eenvoudig. Het hele boek heeft daardoor iets bedrieglijk simpels, maar eigenlijk is dat net een prestatie. Meinderts creëert een aparte wereld, waar het voor kinderen fijn is om te wonen. Heel bijzonder vind ik ook dat er een duidelijke groei zit in Keizers karakter en de wijze waarop hij reageert op gebeurtenissen. Aan het eind is hij een veel grotere jongen dan in het begin.