Kijk nou ... taart!
Als Luiaard en Maki een taart vinden, overweegt Luiaard even om een feestje te geven. Maki daarentegen heeft snel een aantal argumenten klaar om dat feest niet door te laten gaan. Er komt immers geen dier in aanmerking om uit te nodigen. Olifant, die eet zó de hele taart op en tijger, die zou niet alleen de taart maar ook hen beide opsmullen. Pauw eet echt nooit iets wat mooier is dan hij en mieren uitnodigen, dat is om problemen vragen. Geen van al de dieren die ze opnoemen is geschikt om de taart mee te delen en daarom besluiten ze hem samen op te eten. Maar wanneer ze voldaan liggen uit te rusten na hun feestmaal duikt plots de eigenaar van de taart op ...
Wie een mooi verhaaltje over delen had verwacht, zal teleurgesteld zijn. De gewiekste maki weet de goedige luiaard telkens weer te overtuigen van de zwaktes van de andere dieren. Mc Kee nodigt de lezer en kijker uit om het eenvoudige verhaal op een hoger niveau te beleven. Dat doet hij aan de hand van pittige dialogen die bestaan uit korte vragen en grappige uitroepen. Ze ondersteunen de illustraties die opvallen door schijnbare eenvoud. De sobere bladschikking en de harmonieuze kleurenkeuze versterken de afgebeelde dieren van wie de expressie dankzij rake lijnen voor zichzelf spreekt. De eerste dieren zijn op twee aanleunende bladzijden te zien. De herhaling en ook de kleine humoristische details bepalen de toon en ook het ritme van het verhaal. Dat ritme wordt wanneer meerdere dieren elkaar snel na elkaar opvolgen opgedreven om daarna even stil te vallen en voor de nodige spanning te zorgen. Want wie goed gekeken heeft, had misschien wel kunnen vermoeden van wie de verjaardagstaart was. Maar de wijze waarop het feestje eindigt en de eigenaar uiteindelijk toch zijn deel krijgt, spreekt tot de verbeelding en nodigt wellicht uit tot een gesprek of tot even terugbladeren en opnieuw beleven.