Sofie is geen draak zoals alle andere draken. Ze wil niemand pijn doen of dingen stuk maken. Dus gaat ze op zoek naar een plek weg van de andere draken. Al snel vindt ze een prima plaats in het bos waar ze het naar haar zin heeft. Het is er zonnig, er bloeien bloemen en er wonen dieren. Die zijn echter niet blij met haar komst en roepen ‘Jij moet hier weg!’. Lukt het Sofie om toch vrienden met hen te worden?

Een klassiek verhaal over anders zijn en daardoor niet aanvaard worden. Het verhaal is zeer voorspelbaar, maar dat hoort ook in dit genre. Daarmee bedoel ik dat het net zoals in een sprookje weer allemaal goed hoort te komen (en ze leefden nog lang en gelukkig). De boodschap die het verhaal uitdraagt mag anno 2018 zeker aan bod komen. We zoeken allemaal een plaats onder de zon waar we kunnen zijn wie we zijn en waar het veilig is, niet? Het lettertype is duidelijk. Sommige woorden worden groter gedrukt dan andere om ze extra te beklemtonen. Er is nog voldoende witruimte op elke bladzijde. Daardoor komt het kleurenpalet van de illustraties beter tot zijn recht. Ik hou wel van deze stijl. De buitenkant is mooi afgelijnd maar de opvulling is eerder ‘rommelig’, wat een zeer mooi effect geeft. Een feel-good verhaal zonder meer.