Op de kaft zien we een jongen met een zwarte zonnebril, een stok achter de rug. Die prent en de titel Kijken met mijn vingers geeft een duidelijk beeld over de inhoud van dit boek.

Kamil is vijf jaar en heeft een zus, Zuzia van 6 jaar. In het boek lezen we dagdagelijkse taferelen uit het leven van Kamil met zijn gezin. Een speciaal gezin want Kamil is blind. Dit boek heeft echter als opzet om te laten zien dat ze niet heel verschillend zijn van andere gezinnen. We zien hoe nieuwsgierig Kamil in het leven staat, hoe hij de wereld leert kennen met andere zintuigen dan zijn ogen, hoe hij een broer-zusrelatie opbouwt. Maar ook sommige moeilijkheden komen aan bod. Zo kan Kamil niet alleen fietsen op straat. Al probeert zijn vader dat weleens op een verlaten voetbalveld, met wat blauwe plekken en een gebroken sleutelbeen tot gevolg. Maar het boek is allesbehalve betuttelend. Kinderen vallen en breken iets, dat is heel normaal. En ook Kamil die valt, staat terug recht en huppelt vrolijk als vijfjarige verder in het leven. Verwacht geen zelfmedelijden of sentimentaliteit in dit boek. Dit gaat over het leven zoals het is door de vingers van een blinde jongen. Een thema waar niet veel boeken over bestaan dus fijn dat het tot stand kwam. 

De tekeningen zijn niet heel kleurrijk maar wel speels. Er is vrij veel tekst op een blinkende witte achtergrond. Het geheel maakt het niet zo aantrekkelijk voor kinderen. 

De NUR-codes vermelden een leeftijd van 4 tot 9 jaar. Jonge lezers kunnen best voorgelezen worden. De negenjarigen kunnen het misschien wel aan, maar dat zijn dan redelijk geoefende lezers.