Op een ochtend is Kikker zijn stem kwijt. Wat hij ook doet, er komt geen geluid uit zijn keel. Zijn vriendjes snellen toe; de één maakt thee met honing, de ander begint een sjaal te breien. Zo doet elk wat, maar het wordt wel een stille dag! Zal het morgen beter zijn?
Elk verhaal naar Max Velthuijs lijkt wel op het vorige. Bijna dezelfde illustraties met dezelfde kleuren en altijd het zelfde bekende gezelschap. Varken, Haas, Eend, Rat en natuurlijk KIKKER. Maar wat elk verhaal anders maakt, is het thema. In dit verhaal is dat heel simpel: een hese kikker. Het is de kunst om telkens met eenvoudige woorden maar met de juiste details elk verhaal te laten boeien. Zoals de scene in dit verhaal waarbij de dieren rond de tafel zitten, breien, tekenen en thee drinken zonder te praten, omdat Kikker niet kan praten. Daar straalt zoveel intimiteit en gevoeligheid vanaf dat het tal van emoties oproept bij het vertellen. Jammer van de toch maar fletse illustraties: de bekende dierenfiguren ogen haast verkrampt. Een heel verschil met de 'echte' Max Velthuijs-illustraties.