Kikker wandelt door het bos en geniet van de prachtige herfstkleuren. Opeens ziet hij iets wonderlijks liggen: een klein beertje met een rood truitje aan. Kikker neemt zijn nieuwe vriendje mee naar huis en laat hem aan al zijn vriendjes zien. Hij leert Beertje lopen, praten, spelen en tekenen. Ze hebben het samen heel gezellig. En Beertje wordt ook helemaal opgenomen in Kikkers vriendenkring. Maar op een dag wil Beertje terug naar waar hij vandaan komt ...
Prentenboek van Kikker dat een gevoelige snaar raakt. De vriendschap staat centraal, en je leeft helemaal mee met de subtiel verwoorde gevoelens van de personages. Deze zijn ook onmiskenbaar op de zacht ingekleurde prenten. Een mooi voorbeeld daarvan is de passage: " Maar op een dag zat hij ineens stilletjes op een steen en staarde in de verte. Hij wou niet spelen, en hij zei niets meer." En dat bij een prent over twee pagina's waarop die 'verte' haast voelbaar is.