Maar ze zijn geen initialen in de krant, of statistieken. Ze heten Kathleen, Jan, Tim, Mien, Steven, Hendrik, Jennifer, Stijn en Michaël. Ze hebben een gezicht, een verhaal. Ze leven vrolijk en onbekommerd hun jonge leven tot dat door een auto op hun weg onderuit wordt gehaald en niets nog vanzelfsprekend is. Ze moeten weer van voren af aan opnieuw beginnen, vechtend om er weer te staan. Ze moeten wel. Het is hun leed, hun leven. Maar wij zitten achter het stuur van die auto’s die nog snel door het laatste oranje van het verkeerslicht glippen, gehaast de weg inslaan, vergeten op de fietser te letten, te laat van huis vetrekken, denkend dat je tien minuten kan inhalen door tachtig te rijden waar je vijftig mag, inhalen waar de wet het ons verbiedt. De reeks ‘Getuigenissen’ belooft spraakmakende reportageboeken met openhartige verhalen van jongens en meisjes. ‘Kinderen van de weg’ slaagt hier alvast in. Betty Mellaerts geeft de initialen in de krant een naam en een verhaal. Wat je anders snel doorbladert tussen het lezen van enkele artikels en het weerbericht in, laat hier een immense indruk na. 107 bladzijden gevuld met aangrijpende verhalen die je recht naar de keel grijpen. Voor het eerst lees je het verhaal achter de vele ‘droge’ krantenberichten. De statistieken krijgen beeld en klank. ‘Kinderen van de weg’ is een mooi boek om gewoon te lezen, om eens bij stil te staan als je tegen 50km/u door zone 30 snelt, om te gebruiken in de klas, om boven te halen wanneer iemand met een ongeval te maken krijgt. Want dat is ook het mooie aan dit boek. Niet enkel het verhaal van het rechtstreekse slachtoffer krijgt een plaats, maar ook het verhaal van mensen die onrechtstreeks slachtoffer zijn, het verhaal van vrienden, broers, zussen en kinderen. Een boek vol dappere kinderen, zeker de moeite waard om eens ter hand te nemen.