Vier kinderen vertellen hun verhaal waarom ze naar Nederland zijn gevlucht. Allemaal zijn ze halsoverkop moeten vertrekken, ze hebben afscheid moeten nemen van hun familie en hun bezittingen achter moeten laten. Elk verhaal begint met het leven zoals de kinderen het gewend waren, vrolijk vertellen ze wat zij herinneren van hun geboorteland en hun leven daar. Voor elk van de kinderen is het duidelijk dat er één moment is dat zeer bepalend is voor de beslissing om te vertrekken. Na een loodzware tocht belandden ze in Nederland waar ze een nieuw leven moeten opbouwen. In het laatste hoofdstuk laat Martine Letterie ieder kind zijn/haar droom tekenen voor de toekomst.  

Vier kinderen, vier verhalen, vier keer een krop in je keel. Iedereen kent de verhalen van vluchtelingen en hun gevaarlijke tocht naar het westen. Maar zelden zijn die verteld vanuit het standpunt van een kind. Dat maakt het zo eerlijk, zo ongelooflijk hard, maar ook zo krachtig omdat zij alles en iedereen moeten achterlaten en toch de kracht vinden om terug opnieuw te beginnen, terug te lachen en vrienden te maken. Het is bewonderenswaardig dat zij zoveel moed hebben. Dat hun verhaal start bij hun geboorteplaats, daar waar zij gelukkig waren als kind, geeft een extra dimensie aan het boek omdat je als lezer de hele reis meemaakt, niet alleen het de oversteek naar Nederland. Je ervaart de kinderen meer in hun context. De verhalen zijn ook goed te volgen en te begrijpen, er zijn geen langdradige stukken tekst, de hoofdstukken zijn bondig, dus het boek leent zich ook goed om voor te lezen. De illustraties zijn soms bladzijde-groot ofwel zorgen ze ervoor dat de tekst gebroken wordt.  Opvallend is dat de tekening waar elk verhaal mee start licht en vrolijk is en de illustratie tijdens de vlucht donker en grauw, wat de tekst extra waarde geeft. Kinderen van ver is een aangrijpend boek op maat van kinderen van de lagere school, een boek dat iedereen aanzet tot nadenken, maar ook tot hoop en geloof.