In het kippenhok is het Haan die de lakens uitdeelt. Alice zou zo graag bij de groep horen, maar ze krijgt geen kans. Ze wordt uitgescholden en voelt zich verloren. Ook al neemt kip Elisabeth het voor haar op, het helpt niet. Alice moet verdwijnen, ze hoort niet meer thuis bij de andere kippen. Met pijn in het hart verlaat Alice het kippenhok. Maar dat is buiten Elisabeth gerekend, ze komt in opstand tegen Haan. Alle kippen doen mee en ze geven Haan de wind van voor, tot hij ineenkrimpt van spijt. Hijzelf zal Alice gaan zoeken en zijn diepe spijt betuigen. De ruzie wordt beslecht en niemand zal elkaar nog iets verwijten. Uitgangspunt van dit verhaal is ‘woorden die pijn doen’. En de woorden doen aan beide kanten veel pijn, want de grofste woorden worden gebruikt: langpoot, scharminkel, dikkerd, kip zonder kop enz.
Het verhaal is mooi geïllustreerd. De tekeningen geven de woede en de pijn weer die de scheldwoorden veroorzaken. Toch klinkt het verhaal te moralistisch en te grof. Iemand uitsluiten is zeer erg, maar er bestaan subtielere wegen om kinderen te laten voelen hoe zwaar het is als je er niet bij hoort. Het is een te zwart-wit verhaal met te weinig nuance gebracht.