Kleine Ezel en Jakkie spelen met hun zeepkistwagen. Schaapje mag niet meedoen, want hij ruikt vies en is altijd stout, menen de twee vrienden. Snel racen ze ervandoor. Maar dan komt er een gat in de tent van Feestvarken. Wie heeft dat gedaan? Schaapje natuurlijk! Maar is dat wel zo? Schaapje speelt veel op straat omdat zijn ouders het zo druk hebben met hun winkel. Hij krijgt altijd de schuld als er iets fout loopt. De kinderen spelen niet met hem en de volwassenen hebben ook heel wat over hem te zeggen. Ook nu is hij een gemakkelijk slachtoffer voor de twee vrienden die bang zijn omdat ze de tent hebben stukgemaakt. Maar Kleine Ezel krijgt spijt en biecht alles op. En Schaapje? Die is zelfs niet boos en dat is wel heel lief van hem. Knap prentenboek met een herkenbaar verhaal over anders zijn, uitsluiten en anderen de schuld geven. Het boek vertelt op een bevattelijke manier over vooroordelen en de gevolgen ervan. Toch mis ik een beetje het standpunt van Schaapje en hoe hij zich voelt onder dit alles. Eigenlijk wordt er niets opgelost. De twee boosdoeners worden niet gestraft, Schaapje speelt nog steeds niet mee en is zelfs niet boos. Dat laatste allicht uit angst om dan nog meer uitgesloten te worden. Sfeervolle tekeningen volgen de tekst op de voet en weten de sfeer bijzonder goed te vatten.