Daar hebben we Lars de ijsbeer nog een keer! Na al die jaren is hij nog geen haar veranderd. Ook in dit prentenboek loopt hij zijn neus achterna en belandt hij op een cruiseschip. Voor hij het weet komt het schip in beweging en zit er niets anders op dan mee te varen. In het verleden kwam Lars al voor gelijkaardige hete vuren te staan. Van stress is er maar even sprake want “Ik kom altijd weer thuis”, weet Lars. Enkele muizen tonen hem de weg door het bamboebos, waar Lars kennismaakt met panda’s Ping en Pong. Wanneer zij over de Grote Muur praten, weet je als (voor)lezer zeker dat Lars in China beland is. Toch wordt dit vreemd genoeg niet benoemd. De panda’s helpen Lars met het klimmen over de muur en tonen ze hem de vervolgweg. Het is uiteindelijk otter Oleg die Lars de gouden tip geeft om aan boord van het postvliegtuig te klimmen om zo terug thuis te geraken. De kleine ijsbeer is zeer dankbaar voor de hulp die hij kreeg van al zijn nieuwe vrienden. Zijn ouders zijn vooral blij dat hun kleine avonturier weer veilig thuis is.

Dat 'cutie' Lars nog steeds een hoge aaibaarheidsfactor heeft, staat vast. Maar noch de illustraties, noch het verhaal zijn vernieuwend. De Beer blijft hetzelfde concept hanteren. De illustraties zijn mooi uitgewerkt en het verhaal is makkelijk te volgen. Toch kan “Never change a winning team” uiteindelijk ook wat saai worden. Veel verrassing zit er niet meer in de avonturen van Lars. Thuiskomen doet hij uiteindelijk toch.