Kleine Muis ziet de volle maan aan de hemel en denkt: "Ik zou er best een stukje van willen hebben." ’s Ochtends vindt ze tot haar grote verrassing een “halve maan” voor haar hol. Haar wens is uitgekomen! De maan ruikt erg lekker. Ze neemt een hapje, en nog een ... Als ze de helft heeft opgegeten, krijgt ze spijt. "Nu kan de maan niet meer rond worden". De wanhoop op de snoet van muis is werkelijk aangrijpend, wanneer ze met “de maan” die ze half opgegeten achter zich aansleept bij Mol en bij Konijn langs gaat. Deze dieren zijn slim genoeg om te weten dat je de maan helemaal niet kan opeten. Maar Kleine Muis is pas getroost wanneer ze ’s avonds de maan als een grote ronde bol weer ziet opkomen. De tekeningen in dit boek bevatten vooral groene en blauwe tinten, zodat de gele “maan” - een lekkere banaan - wel erg opvalt. Er zijn ook weer doorkijkgaatjes, zoals in het vorige boek van Kleine Muis. Dit keer is eenzelfde gaatje bijvoorbeeld zowel de uitgang van Mol zijn molshoop als de ingang van Muis haar hol. Er wordt ook gebruik gemaakt van mooi ingesneden bladzijden, zodat de omgeving beter uitkomt. Muis zelf heeft geel met rood gestreepte voetjes en handen. Dat zouden nog sokken en wanten kunnen zijn, maar ook haar staart is geel met rood! Hierdoor wordt de ster van het verhaal erg herkenbaar. Het is een tof boek voor kleine kinderen, die uiteraard ook veel slimmer zijn dan Kleine Muis zelf!