Een klassiek onderwerp - de knuffel is zoek - krijgt in dit verhaal een grappige wending. Kamiel vraagt aan zijn ouders of ze hem willen helpen zijn knuffel te vinden maar ze hebben het véél te druk met koken en grasmaaien. Kamiel spreekt dan maar al zijn speelgoed aan om mee te helpen zoeken. Kamiel maakt een lange stoet van al zijn speelgoed op wielen en de rest erin en zo gaan ze op zoek. Ja daar achter het kussen zit Knuf verstopt. De kamer ziet er nu mooi opgeruimd uit. Mama en papa geven Kamiel een pluimpje dat hij zijn speelgoed zo netjes opgeruimd heeft maar Kamiel ontkent: "Opgeruimd, ik? Nee hoor. Ik heb Knuf gezocht. En alle vriendjes hebben geholpen."
Er wordt ingespeeld op de magische denktrant van peuters en het feit dat voor hen stukken speelgoed geen levenloze voorwerpen zijn. Ze zullen dan ook de humor van dit verhaaltje niet vatten. De afgebeelde personages hebben iets weg van stripfiguren en het geheel komt vrij statisch en strak over. De vertelstijl is stroef en weinig speels.