Hendrik is een klein, lief egeltje met een luier aan. Hij zou zo graag een knuffel willen van iemand, want overal waar hij komt ziet hij dieren elkaar knuffelen: in de stad, in het park, tijdens de voetbalwedstrijd, in het station, in het ziekenhuis. Iedereen vindt dat Egel te erg prikt en is bang om hem te knuffelen. Als hij de wanhoop nabij is en het wil opgeven, hoort hij een stem die zegt: "Wil iemand mij een zoentje geven?" Het is Nelis Krokodil. Niemand wil hem een zoen geven want ze vinden hem te lelijk. Maar Hendrik wil hem wél een zoen geven. Nelis is zo blij dat hij Egel in z'n armen sluit en hem een reuzenknuffel geeft! Het is een hartverwarmend, ontroerend verhaal, dat het vooral van de prenten moet hebben. De illustraties zijn enorm gedetailleerd. Geen enkel dier ziet er hetzelfde uit. Ieder heeft zijn eigen outfit en persoonlijkheid. De expressie op de gezichten spreekt boekdelen. Je ziet de wanhoop in Hendriks ogen wanneer hij ten einde raad aan de broekspijp van een meneer trekt. De korte tekst vind je steeds op de linker bladzijde, terwijl de rechterzijde de illustraties weergeeft. Naast de tekst vind je ook een kleine detailtekening, typisch voor de plaats waar ze zich bevinden. Je kan blijven kijken naar de prenten. Gelukkig vinden Hendrik en Nelis elkaar net op tijd. Ze zijn nu allebei dolgelukkig!