Een klein meisje kijkt elke dag naar het journaal en wordt heel bang van de haat en de angst die ze ziet op tv. Ze vertelt het aan haar papa en die neemt haar mee naar de stad en in de metro. Ze groeten mensen, lachen vriendelijk naar iedereen en gaan blij naar huis. De volgende dag gaat ze met mama naar winkels waar mensen uit veel verschillende landen komen. Ze zien dat iedere mens uniek is en gaan tevreden naar huis. Het kleine meisje wil ook haar steentje bijdragen om de wereld warmer en vriendelijker te maken en zoekt haar buurjongetje op. Samen gaan ze wandelen en sluiten vriendschap. Dat is hun bijdrage tot het maken van een betere wereld.

Dit verhaal wil een ode zijn aan de vriendschap. Elk stapje, hoe klein en onbelangrijk ook, is een stapje naar vrede. Toch beklijft het niet. Er is te weinig inleving, de personages komen wat geforceerd over en je blijft als lezer een buitenstaander. Ook komt een moraliserend vingertje om de hoek zwaaien en de illustraties geven weinig meerwaarde aan het verhaal.