Er wordt een aanslag gepleegd op de pas tot koning gekroonde Jaron. Carthya, zijn koninkrijk, is in gevaar en er dreigt oorlog. Daarom gaat hij op de vlucht. Maar of dat nu de manier is om zijn koninkrijk te redden? Hij zorgt ervoor dat hij door de piraten wordt opgenomen om zich te kunnen wreken. Zij probeerden hem reeds eerder te vermoorden en betekenen een groot gevaar voor zijn land. Maar dan komt Roden - eerst zijn vriend op Verrenhout, nu zijn vijand – aan het hoofd van de piraten te staan. Het is maar de vraag of Jaron zijn plan ten uitvoer zal kunnen brengen. In elk geval verloopt een en ander niet helemaal zoals voorzien.
Ook dit tweede boek in de reeks 'De kronieken van de kroon’ wordt door Jaron (Sage) in de ik-persoon verteld. Ondanks de keuze van dit vertelstandpunt, blijft het een zeer oppervlakkig en vooral beschrijvend verhaal. Jaron vertelt enkel hoe hij handelt, wat hij doet. Het boek gunt de lezer weinig zicht op de diepere gevoelens en gedachten van het hoofdpersonage. Dat komt voor de lezer nogal stroef en geforceerd over. Ook de relaties en vriendschappen die het hoofdpersonage aangaat, lijken niet echt en geloofwaardig. Zo is er Roden, die hem eerst probeert te vermoorden, vervolgens koning van de piraten wordt, om dan zijn titel zomaar af te geven aan Jaron. Opnieuw een weinig boeiend verhaal dat niet weet te overtuigen, met een onnatuurlijk verloop, waarin alles zonder al te veel hindernissen lijkt te slagen en zeer berekend is met een weinig positieve invalshoek.
Net als het eerste is ook dit tweede boek voorzien van een sticker 'Voor fans van De Grijze Jager’, maar zal het door deze doelgroep allicht veel te licht bevonden worden. Het is ook niet huiveringwekkend spannend zoals de achterkant beweert. Toch benieuwd of het laatste deel nog echt iets te vertellen heeft.