Milou en Cato zijn beste vriendinnen. Ze zitten samen bij meester Bert. Hij is streng en moppert veel. Maar gelukkig steunen de meisjes elkaar wanneer één van hen weer eens een uitbrander krijgt van de meester. Wanneer Cato vertelt dat ze gaat veranderen van school, stort de de wereld van Milou in. Op hetzelfde moment ontdekt Milou in het woordenboek een kattebelletje. Een papiertje met een gekrabbeld heksje op. Milou knipt het heksje uit. Het heksje komt tot leven. Vanaf dan wordt alles anders. Kattebel houdt van kattekwaad. Ze probeert het leuker te maken in de klas en hoopt dat Cato dan in de klas van Milou blijft en niet verandert van school. Maar het loopt mis en Milou raakt in de problemen. Als dat maar goed afloopt ...

Het is een grappig boek dat kinderen aanzet tot lezen. De ruime bladspiegel maakt de leesbaarheid eenvoudig. Er zijn veel dialogen. Tekeningen wisselen de tekst af. Er worden verschillende lettertypes gebruikt. Woorden worden benadrukt door ze cursief of vet te drukken. Daardoor oogt het druk. Dat merk je al aan de cover, die opvalt met de felle kleuren. De illustraties daarentegen zijn zwart-wit. De kattenbelletjes zelf worden door het heksje zelf geschreven, met schrijffouten. Dat is nefast voor de spelling bij jonge kinderen. Ook beginnende lezers moeten au sérieux genomen worden.

De auteur doet al het mogelijke om het boek aantrekkelijk te maken. Dat is ten koste van het verhaal. In dertien korte hoofdstukken worden de belevenissen van Cato en Milou op school verteld. Het boek is redelijk dik maar de vele tekeningen maken het lezen aangenamer. De inhoud van het verhaal is bestemd voor jonge lezers. De opbouw is logisch en duidelijk te volgen. Het aantal personages bljft beperkt. Het thema past perfect in de leefwereld van achtjarigen. Vriendschap en ruzie, jaloezie, kattekwaad ... Dat alles met een tikkeltje fantasie.