De jonge kat Findus daagt de oude opa Pettson uit tot de ene na de andere fysieke proef: met beide voeten samen tot aan het huis springen, om ter snelst lopen, tot helemaal boven in de appelboom klimmen, en ga zo maar door. Uiteraard moet Pettson steeds het onderspit delven. Maar een leuk plannetje bedenken voor hen beiden en dat ook samen uitvoeren, dat kan hij als de beste.

De energie van spring-in-‘t-veld Findus werkt zeer aanstekelijk. Nordqvist laat hem als een wervelwind over de bladzijden dansen en mogelijk zet hij heel wat kleuters aan om Findus’ voorbeeld te volgen en zelf de proeven af te leggen. Het contrast met de bedaarde Pettson is het grootst wanneer deze met afhangende schouders naar zijn hyperactieve kat met zijn onmogelijke opdrachten staat te kijken. Zoals in al Nordqvist zijn prentenboeken spreken houding en mimiek boekdelen, niet alleen die van mensen, maar ook die van kat en kippen. Maar verder halen de illustraties toch niet het niveau van vroeger werk. In de werkplaats van Pettson is het als vanouds speuren naar mukkels tussen een wirwar van materiaal, maar verder staan de meeste illustraties tegen een witte achtergrond, en worden werkbank en bos enkel met vage aquarelvlekken weergegeven. Het verhaal mist evengoed de diepte van de oude boeken, enkel in de eindscène vind je iets terug van de bijzondere band tussen kat en mens. En van de altijd wat moraliserende ondertoon, hier in de boodschap dat ieders sterkte op een ander vlak kan liggen. Het laatste volwaardige verhaal over Pettson en Findus dateert alweer uit 2012, sindsdien zijn er enkel knutsel-, puzzel- en zoekboeken verschenen. Ook dit nieuwe boek is meer een voortbouwen op het succes dan een wezenlijke bijdrage aan de reeks.