Als Léon niet krijgt wat ie wilt, dan gromt hij. Niet genoeg stukken taart voor zijn verjaardag? Dan spuwt Léon vuur als een drieste draak. Op tijd naar bed? Dan wordt Léon een stampende olifant. Opruimen? Dan brult Léon als een laaiende leeuw. Pyjama aantrekken? Dan fladdert Leon weg als een vinnige vleermuis. Met zo’n dierentuin in huis is een dierentemmer geen overbodige luxe en gelukkig is Léons mama er eentje van de bovenste plank.
Wanneer Léon uiteindelijk dan toch in bed belandt, wil en krijgt mama weer een lief mensenkind in plaats van een doldriest dier. Al lijkt mama ineens verdacht veel op een koe …
In heel expressieve tekeningen komen zowel de woede van Léon als de o zo natuurlijke en onvoorwaardelijke moeder-zoonliefde volledig tot hun recht. Lief om zien hoe Léon uiteindelijk mak als een lammetje slaapt met zijn armpjes rond zijn knuffelschaap. Voorbij is al de woede, mama heeft zoals steeds voor rust gezorgd.
Fantasierijk verhaal dat veel interactieve mogelijkheden biedt. Laat kleuters lekker brullen, fladderen en grommen: heerlijk! Net als bij Léon zorgt het voor een hoop ontlading, zeker als je je daarna geborgen voelt bij mensen die je graag zien. Welk kind houdt daar nu niet van?