Op een creoolse plantage aan de Mississippi in Louisiana staat een groot geel huis. In dat huis woont Lara, de dochter van de planter. In de schaduw van het gele huis woont Rebecca, de dochter van zwarte slaven. Ondanks hun verschillende afkomst delen de meisjes alles, het zijn boezemvriendinnen. Op een dag komt er echter een einde aan hun zorgeloze leven wanneer Rebecca oud genoeg is om zich nuttig te maken als slaaf op de plantage. Een kaakslag voor beiden. Gescheiden door het lot gaan ze elk hun eigen weg. Lara vertrekt naar New Orleans en Rebecca vertrekt naar het slavenkwartier. Ondanks het feit dat ze mekaar niet meer kunnen ontmoeten, houdt een onzichtbare band hen op een vreemde manier bij elkaaar. Maar het noodlot spaart arm noch rijk. Rebecca wordt verkracht door een blanke man en Lara moet na de dood van haar moeder in haar eentje de plantage runnen. Wanneer de burgeroorlog de toekomst voorgoed een ander gelaat geeft, vinden beide vrouwen elkaar terug. Het verhaal is opgedeeld in hoofdstukken waarin afwisselend Lara en dan weer Rebecca aan het woord komen. Dit aangename ritme geeft de lezer tevens een soort kijk achter de schermen. Door de helder beschreven omstandigheden is er veel ruimte voor uitdieping van het psychologisch profiel van de twee hoofdpersonages. Het drama dat zich in hun leven afspeelt, is onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van de Verenigde Staten. Dat zij deze geschiedenis op hun eigen manier weten te overstijgen is een groot pluspunt in dit verhaal. Vereecken schrijft met subtiele pen die noch de rauwe realiteit noch de poëzie schuwt. Zinnen als “Ik besloot niet langer alleen naar binnen te kijken” beroeren de ziel van de lezer. Dit boek opent meer dan de wereld van Lara en Rebecca alleen, het is een aanklacht tegen rassendiscriminatie en een eerbetoon aan vrijheid en vriendschap. Achteraan in dit boek vind je een beknopte geschiedkundige verduidelijking van feiten en namen. Zonder meer een aanrader!