Mijn papa is dierenarts. Toen hij klein was, was hij gek op dieren. Mijn mama is verpleegster. Toen zij klein was, vertroetelde ze altijd haar poppen. En ik? Als ik groot ben, dan word ik een mama met een hele dikke buik waarin een klein babytje zit! En ik word ook architecte of muzikante of ... Eigenlijk kan ik alles worden wat ik maar wil! Dit prentenboek brengt met bijzonder weinig inspiratie een verhaal over toekomstdromen. Voor een driejarige zijn woorden als architecte en ontdekkingsreiziger wel wat hoog gegrepen. Acteraan zit er een opgevouwen poster als extra gadget, maar om daar al die gedroomde beroepen vanaf te lezen, moet je al een kei zijn! Het boek is zo gedrukt dat je het op zijn kant ‘portretsgewijs’ doorbladert. Het beeld van de volwassene wordt altijd gevolgd door een van dezelfde persoon toen die nog klein was. Het onderste stuk van de pagina, de benen, is voor de twee hetzelfde. De verhouding is daardoor vaak zoek en bij opa is er duidelijk iets misgegaan bij het kapwerk! In het begin kan het verhaal nog wat nieuwsgierigheid wekken, maar na de overgrootmoeder, die uit de flower-powergeneratie stamt(!), gaat het geheel snel vervelen. Het kleurgebruik is overal hetzelfde en dat geeft al gauw een saaie indruk, net als de bolle gezichten.