Tijdens de vakantie verblijft Tio bij zijn vader. Zij trekken door het land met De Parade, een soort van aftandse kermis met tal van attracties. Zij voeren er een goochelact op met o.a. een zwarte kist waarin Tio zogezegd verdwijnt. Op een druilerige zondagmiddag ontmoet hij er Ayse en ze worden vrienden. In het begin van het verhaal ontdekken zij rare, cryptische boodschappen op spiegels en briefjes en ontmoeten zij Babatunde, een zwarte, zonderlinge man. Als Tio en Ayse uit nieuwsgierigheid in de zwarte kist kruipen, belanden ze, tot hun grote verrassing, in een andere wereld. Een wereld waarin verschillende tijden zich opstapelen als levels van een computerspel en waar het ‘spel’ hoofdzakelijk draait om de strijd tussen twee volkeren, de Zoutlanders en de Runji. Via een mysterieuze trap kunnen Tio en Ayse er zowel in de bewoonde als in de onbewoonde wereld ronddolen. En als ze even uit het spel willen stappen, kruipen ze gewoon weer in de kist. Zo beleven ze er tal van avonturen. Heel de tijd vragen ze zich wel af ‘waarom’ ze in dit spel beland zijn en wat het doel ervan is. Maar geleidelijk komen ze tot ‘rijke’ en inspirerende ontdekkingen … De kracht van dit verhaal is zijn ongebreidelde fantasie en het beeldrijke, haast filmische taalgebruik. Zo voert de auteur je mee in een vreemde wereld die je niet meer loslaat en die je bladzijde na bladzijde beroert. Je leeft als het ware mee met de beide hoofdpersonages, mede door de heldere karakterschetsen. De opbouw verloopt zeer gedoseerd. Beetje bij beetje ontdek je samen met de hoofdpersonages de geheimen van de nieuwe wereld. Soms mis je wel wat spanning, maar je nieuwsgierigheid wordt voldoende geprikkeld om door te lezen naar het erg verrassende einde.