Egeltje Spillo moet vandaag alleen wormen gaan zoeken want zijn vriendje heeft een afspraakje met Gaia. Ze gaan samen naar de ondergaande zon kijken. Wat is dat saai. Hij vindt de liefde maar stom! Hij is ervan overtuigd: hij wordt nooit verliefd. Boos loopt hij verder tot hij Titta tegen het lijf loopt. Zij vraagt waar hij naartoe gaat. 'Gaat je niks aan waar ik naartoe ga!', snauwt hij. In zijn boosheid struikelt hij en valt op de grond en is zijn bril stuk. Het doet hem allemaal niets ... Gelukkig heeft hij enkel zijn neus nodig om lekkere wormen te vinden. Plots hoort hij iets in het hoge gras ritselen. Zijn zicht is troebel, maar zijn dat nu twee zwarte ogen die naar hem kijken? Zou dit een meisjesegel zijn die naar hem kijkt? Als vanzelf begint er iets vanbinnen te kriebelen ... Maar ze geeft geen antwoord op al zijn vragen. Spillo is verbaasd hoe sierlijk zij beweegt. Telkens komt ze dichter en dichter tot ze plots schouder aan schouder staan en ze langs zijn stekeltjes schuift ... Wat er dan gebeurt had hij zeker niet verwacht ! KNAL!

Een hartverwarmend en grappig voorleesverhaal over prille liefdes. Het verhaal bevat al wel wat tekst maar leest gemakkelijk. De tekeningen zijn speels en bevatten mooie kleuren. Hier en daar worden ook druktechnieken gebruikt. De tekeningen zijn niet overal realistisch. Kijk maar naar de eikel en kers die bijna groter zijn dan de egel zelf. De laatste tekening overspoelt je dan weer met zoveel warmte en liefde. Een mooie prent om dit mooie boek mee af te sluiten.

Kort gezegd is het een boek dat warm aanbevolen wordt aan kinderen met en zonder stekeltjes.