In deze adolescentenroman gaat Brigitte van Aken samen met het hoofdpersonage, Ellen, op zoek naar een weg tussen verzinsel en realiteit. De flaptekst beschrijft dit boek als een intrigerend verhaal over moeders en dochters op zoek naar liefde. Ellens moeder zit voor twaalf jaar in de gevangenis, nadat ze geprobeerd heeft haar man te vermoorden. Zo vaak ze kan, gaat Ellen haar opzoeken, want ze zoekt naar de waarheid, naar een reden. Maar de verhalen van haar moeder zijn nogal chaotisch. De lijn tussen waarheid en verzinsel is niet altijd duidelijk. Ellen heeft het daar moeilijk mee, en dat weegt op haar relatie met Simon. Pas als ze het verleden achter zich kan laten, zal ze verder kunnen met haar leven. Maar zal dat lukken? Het boek is vrij direct geschreven, met veel dialogen, wat ervoor zorgt dat de vele, toch wel diepgaande gesprekken, niet te zwaar wegen en met vaart gelezen kunnen worden. En toch is dit een schrijnend verhaal, over misbruik, over het leven in de gevangenis, over ontaarding. Mooi is dat Ellen haar moeder probeert te begrijpen, en dat de anderen – met uitzondering van haar grootmoeder – haar daarin steunen, zelfs haar vader, die toch het slachtoffer is. Elk hoofdstuk begint ofwel met een fragment uit het gevangenisreglement, ofwel met een herinnering. Dit inleidende stukje geeft steeds de teneur van het hoofdstukje aan, al lijkt de inhoud er soms mijlenver vanaf te staan. Gevoelige adolescenten zullen dit graag lezen. Mij heeft dit boek echter niet echt geraakt.