Dit verhaal begint met een cursief gedrukt stukje tekst: in het verleden heeft Youssef, een Marokkaanse jongen, een ongeval gehad in een schoenfabriekje. Hij verloor hierdoor z'n beide handen. Youssef en Hazim zijn heel goede vrienden. Sinds z'n ongeval kan Youssef niet meer werken. Hazim daarentegen, twaalf jaar, werkt zes dagen op zeven in de koperslagerij in de Marokkaanse stad Fez. Hij voelt zich verplicht omdat z'n papa ziek is en hij als oudste dus geld moet verdienen. Hij wordt er uitgebuit en moet er werken in slechte omstandigheden: korte pauzes, weinig hygiëne, met giftige stoffen. Via z'n vriend Youssef leert Hazim Robert kennen. Robert is een buitenlander die een gastenverblijf heeft. Robert belooft een dokter te raadplegen om Youssef protheses te bezorgen. Wanneer Youssef en Hazzim na het werk af en toe uitgenodigd worden bij Robert, worden ze overdonderd met al het lekkere eten, ... Maar na enkele bezoekjes ondervindt Hazim dat Robert slechte bedoelingen heeft. Hazim wordt door Robert seksueel misbruikt. Hazim zwijgt hierover zowel tegenover z'n ouders als z'n beste vriend. Hij vreest immers dat indien hij protesteert Youssef nooit aan de protheses zal geraken. Bovendien zorgt Robert dat een dokter z'n vader bezoekt. Robert betaalt zelfs de medicatie. Tot het Hazim allemaal te veel wordt ...
Dit boek over seksueel misbruik is op een aangrijpende manier geschreven. Het einde is teleurstellend omdat er eigenlijk geen oplossing komt voor het probleem. Hazim weigert om Robert nog te bezoeken, maar ik vermoed dat het misbruik door Robert hierdoor niet zal stoppen. Robert wordt niet gestraft. Ik vermoed dat dit een heel ernstig probleem is in landen zoals Marokko. Kinderen voelen zich afhankelijk van volwassenen en durven hier niet tegenin te gaan. De schrijfster heeft haar inspiratie gehaald uit een documentaire en uit krantenartikels. Het probleem is dus levensecht. Zowel kinderarbeid als seksueel misbruik wordt in deze landen bestreden door o.a. Unicef. De vele dialogen maken het verhaal vlot leesbaar.