De vrolijke kip Lotta heeft zin in een leuk spelletje met haar beste vriendjes, maar die lijken allemaal ongelukkig. De kuikens zijn triest omdat een pestvogel hen voor piepkuikens heeft uitgescholden en in hun staartjes heeft geknepen. De stoute vogel heeft ook nog een petje meegenomen. Ook meneer Mol zucht en sakkert. De pestvogel heeft zijn bril afgepakt en zand in zijn ogen gegooid. Wanneer Lotta de pestvogel ontmoet, ondervindt ze zelf hoe gemeen die kan zijn. Bovendien gaat de pestvogel er met de bolderkar vandoor. Daar wil hij graag een ritje mee maken. Maar hij blijft helemaal alleen achter, er is niemand die de kar wil trekken.
Dit verhaal over pesten is zeker herkenbaar voor kinderen vanaf vier jaar. Jammer dat tekst en illustraties geen duidelijk geheel vormen. Vanaf de eerste tekening zie je kip Lotta met een bolderkar, maar dat woord wordt pas halfweg in het verhaal vermeld. Bij pesten is het weer goedmaken enorm belangrijk, en dat had hier zeker wat beter benadrukt kunnen worden. De pestvogel geeft het petje terug aan het kuiken, dat staat duidelijk afgebeeld maar nergens geschreven. Ook meneer Mol heeft zijn bril terug, maar ook daarover geen woord. Wel leuk bedacht is dat er op elke bladzijde een klavertjevier te vinden is.