Potjeknor is druk bezig, hij kan nu niet met Luiereend spelen. Hij zit namelijk op het potje. Luiereend, zoals de naam laat vermoeden, is daar nog niet aan toe. Alleen spelen vindt ze ook maar niks. Daarom schopt ze haar natte koude luier weg en neemt ze, zodra Potjeknor klaar is en zijn handen heeft gewassen, zijn plaats in. En nee, zijn voorbeeld volgend kan ook zij niet met hem spelen. Ze zit namelijk op het potje. In dit kartonboek met dikke bladzijden en afgeronde randen worden de beide figuurtjes expressief voorgesteld. Op de bladzijde waarop de tekst geschreven staat, ondersteunen kleine tekeningen het verhaal. Op de aanleunende bladzijde drukken de groter weergegeven figuren duidelijk hun gevoelens uit. Luiereend en Potjeknor spelen in op de zindelijkheidstraining waarmee elk kind en vaak ook begeleidende volwassene te maken krijgt. De mate waarin Luiereend de jonge luisteraars zal kunnen overtuigen is onvoorspelbaar. Dat haar luier omwille van de steeds terugkerende zachte stof waaruit deze is gemaakt, de belangstelling van menig kind zal wekken, is vrijwel zeker.